Қазақтың ханы Абылай,

Ақиықты аспанға

Ұшпастай ғып торлады.

Құлағанға ұқсайды,

Қазақтың қамал қорғаны

Қайғырмаңыз, ханзадам,

Айтпасыма болмады,

Батырың өтті Бөгембай!

Қиядан қиқу төгілсе,

Аттың басын тартпаған.

Қисапсыз қол көрінсе,

Қорқып жаудан қайтпаған.

Қазақ деген халқынан,

Батыр шыққан даңқынан,

Қарсыласқан асылдар

Қорғасындай балқыған,

Батырың өтті Бөгембай!

Бұтақты мүйіз бұғысы,

Саласында жайылған.

Мылтық атқан мергені

Киігін қойдай қайырған.

Құланы құлындай тулаған,

Түлкісі иттей шулаған.

Қыс қыстайтын жеріңді

Сол сықылды тау қылған,

Батырың өтті Бөгембай!

Асу салған тас бұзып,

Тарбағатай белінен.

Қол қондырған қос тігіп,

Борлы деген көлінен.

Қалмақты шапқан шулатып,

Ақшәулінің өрінен.

Қоныс қылған найманға

Бәрін қуып жерінен,

Батырың өтті Бөгембай!

Қаракерей Қабанбай,

Қанжығалы Бөгембай,

Қаздауысты Қазыбек,

Шақшақұлы Жәнібек,

Ормандай көп орта жүз,

Содан шыққан төрт тірек.

Тұғыр болған сол еді,

Сіздей төре сұңқарға.

Бәйгелі жерде бақ болған

Сіздей жүйрік тұлпарға.

Қайғырмаңыз, ханзадам,

Келмей тұр аузым айтарға,

Батырың өтті Бөгембай!

Өкпе қылған ел үшін,

Жауда кеткен кек үшін,

Қазақтың абырой-арына

Сарп қылған бар күшін,

Қайырлы болсын халқыңа,

Сабыр қыл, ойлап келмесін,

Қарияң келіп жырлап тұр,

Еңбегі сіңген ер үшін,

Батырың өтті Бөгембай!