Қара арғымақ арыса,

Қарға адым жер мұң болар.

Есіл көзден нұр тайса,

Бір көруге зар болар.

Батпақты сайға су түссе,

Атың арып келгенде,

Өткел бермес кешерге.

Қайырсыз итке мал бітсе,

Аңқаң құрып келгенде,

Саумал бермес ішерге.

Жаман болса алғаның,

Һимматлі туған есіл ер,

Киім пішсе ол қатын,

Жағасы кетер көнтиіп,

Етегі кетер салпиып,

Үлгі болмас пішерге.